روستای تاریخی و صخره ای میمنـــد شهربابک

هنگامي كه يكي از اهالي دار فاني را وداع ميگويد يک نفر به پشت بام رفته و با فرياد بلند اهالي را از موضوع با خبر ميكند  كه به اين عمل( مرغي بون یا مقری بوم) گفته مي شود . در اين لحظه اهالی جهت عرض تسليت و تدفين متوفي به طرف خانهْ صاحب عزا می روند. صاحب عزا دو الي سه دكمه از بالاي پيراهن خود را  باز كرده و تا 7 روز به همين طريق سينه چاک است. ميت را پس از طي اعمال واجب اعم از: غسل، كفن، تشييع، نماز ميت و …  به خاک مي سپارند و همگي به طرف خانه صاحب عزا حركت كرده و براي او صبر آرزو ميكنند و گاهي قهوه أي مينوشند يا سيگار ميكشند و يا چپقي چاق ميكنند تا به اصطلاح دهني تلخ كرده باشند. هنگام خداحافظي از صاحب عزا جملاتي از قبيل: غم آخرتان باشد، تسليت عرض ميكنم ، خدا صبرتان دهد  را ميگويند. صاحب عزا چند قاري قرآن را دعوت كرده كه در زبان محلي به آنها  ملا مي گويند. ملاها موظفند در مدت سه روز در خانه صاحب عزا ( كه معمولاً مراسم پرسه در آنجا بر گزار مي شود) مانده و قرآن بخوانند. در گذشته ملاها موظف بودند كه در اين مدت سه روز حتماً قرآن را ختم كنند اما در حال حاضر خود را ملزم به اجراي اين امر نمي دانند و فقط سه روز به طور پراكنده قرآن مي خوانند. البته در گذشته نه چندان دور ملاها موظف بودند كه سه روز را بالاي قبر متوفي چادر زده و بصورت شبانه روزي قرآن را ختم كنند. كه اين رسم هم اكنون بكلي منسوخ شده است. در روز سوم صاحبان عزا مردم را دعوت مي كنند و از صبح تا ظهر مانند دو روز قبل مراسم پرسه ادامه پيدا مي كند و هنگام ظهر ملاها قرآن خواندن خود را با سوره الرحمن ختم ميكنند. سپس به مدعوين نهار داده شده و بعد از ظهر همگي به سر قبر متوفي ميروند و فاتحه مي خوانند. سخنرانان سخنراني كرده و مداحان به مداحي مي پردازند و مراسم پرسه به پايان مي رسد. در گذشته مراسم روز سوم بنام مراسم قبر بندان معروف بوده و پس از پايان مراسم قبر را مي بسته اند. در بستن قبر بيشتر از ملاها ( قاريان قرآن ) استفاده مي شده است. از روز هفتم به بعد يكي از ريش سفيدهاي محل پيش قدم شده و عزاداران را به حمام برده و لباسهايشان را  عوض كرده و آن دگمه هايي را كه در روز اول به نشانه عزا باز گذاشته بودند، مي بندد . بعد از تقريباً يكسال پرسه أي براي متوفي برگزار مي شود كه به "آش سال" معروف است اين مراسم مانند روز سوم برگزار مي شود و در گذشته رسم بوده كه در پايان اين مراسم تخته سنگي را كه بر روي آن نام متوفي و حتي اجداد او حک شده بوده بالاي قبرش مي گذاشته اند. خطي كه بر روي سنگ قبر كنده مي شده توسط خود اهالي و بوسيله فلز مخصوص و تيشه منقوش مي شده است .